Zespół ma nietypowy skład, w który wchodzi Billy Lunn i jego dziewczyna Charlotte Cooper oraz brat Billy’go noszący inne nazwisko Jose Morgan. Wokalista i równocześnie gitarzysta Billy Lunn i basistka Charlotte Cooper ogłosili wieści o swoich zaręczynach publiczności zgromadzonej na koncercie w Camden Barfly 18 lipca.

W początkach The Subways wyróżniający jest fakt, że zaczęli w bardzo młodym wieku i ciągną to do tej pory, kiedy mają średnio po 21 lat. Zaczynali od grania Nirvany i punku w saloniku Billy’ego i Josha, pod nazwą „Mustardseed”. Później zmienili nazwę na Platypus i zaczęli objeżdżać niewielkie okoliczne sceny muzyczne takie jak Dublińskie The Square w Harlow, w hrabstwie Essen. Wczesny album zespołu nagrany na żywo, który był sprzedawany później na koncertach, został zarejestrowany właśnie w The Square.

W miarę rosnącej sławy zespołu, Billy’ego w szczególności zaczęły denerwować zmieniające się stale nazwy, pod którymi występowali. Zaproponował „The Subways”, najwidoczniej ze względu na czas jego włóczenia się. „Jednym z niewielu miejsc gdzie czułem, że mogę się schronić i znaleźć spokój w moim starym mieście Welwyn Garden City było metro. Przebywałem tam w przerwach między pracą i szkołą.” Czując się najbardziej wolny poniżej wyścigu szczurów ekonomicznego miejskiego życia, uznał za właściwe wyjawienie zespołowi tej „wolnej esencji” , którą czuł w tych podziemiach. Zespołowi, który dawał mu poczucie możliwości ucieczki od codziennej harówki. To właśnie w tym czasie Billy nawiązał bliższe więzi z Charlotte Cooper.

W swoich początkach, gdy grywali w okolicach Londynu, zespół wydawał niezliczone dema i EP’ki. Billy Lunn nalegał na to żeby zespół nagrywał każdy zestaw nowoskomponowanych piosenek. Jednakże w tak młodym wieku grupa nie miała pieniędzy by konsekwentnie nagrywać w studio, więc wpadli na pomysł kupna własnego taniego systemu nagrywającego w domu. Ostatecznie zespół dorobił się własnej strony internetowej, www.thesubways.net, którą zaprojektował i stworzył osobiście Billy Lunn, która pozwoliła zamieszczać im ich nowe piosenki w Internecie. Jednocześnie, dzięki domowemu systemowi nagrywania mieli już w przybliżeniu 8 dem wartych słuchania zarówno zamieszczonych w Internecie jak i wysłanych do okolicznych i londyńskich promotorów. The Subways wyruszyli wtedy na trasę koncertową po okolicy i Londynie.

Posiadanie domowego systemu nagrywającego okazało się przydatne również w fazie produkcji. Zespół zrozumiał, że nie tylko oni na tym korzystają, ale także okoliczne zespoły, których nie stać było na studyjne ceny, nawet w okolicy Welwyn Garden City. Właśnie przy tej okazji Billy i Charlotte natknęli się na okazję, która w ostateczności okazała się bardzo ważna dla zespołu. „Pewnego dnia nagrywałem dla zespołu z Welwyn Garden City w moim mieszkaniu i zauważyłem, że to było naprawdę dobre, więc zapytałem czy zamierzają to wysłać to jakiejś londyńskiej wytwórni , ponieważ znałem kilka miejsc, w których mogłoby się to spodobać. Powiedzieli wtedy, że zamierzają to wysłać do Michaela Eavisa, który zajmował się festiwalem w Glastonbury więc zapytałem dlaczego…” Tego roku Michael Eavis organizował konkurs dla nieprofesjonalnych zespołów, którego zwycięzca miał zagrać na The Other Stage i The Subways uznali, że to świetny pomysł. „To był po prostu kolejny adres na który wysłaliśmy jedną z naszych płyt. Chcieliśmy jedynie grać koncerty i to była dla nas kolejna wielka szansa. Płyta którą wysłaliśmy do Michaela Eavisa była dosłownie jedną ze stosu około 30 które rozsyłaliśmy do Londyńskich promotorów, by zarezerwować występ na którejś z licznych imprez. Nie oczekiwaliśmy telefonu z wiadomością że wygraliśmy i mamy zagrać na Glastonbury” powiedział Cooper w wywiadzie radiowym.

Po Glastonbury, The Subways zagrali na festiwalu Carling Weekend w 2004 roku zarówno w Reading jak i Leeds, a następnie ruszyli dalej na ich pierwszą (finansowaną z własnych środków) trasę koncertową po Wielkiej Brytanii, złożoną z 35 występów.

Zmarły John Peel był pierwszym didżejem który zagrał w swojej audycji singiel „At 1am” w National Radio.

Grupa podpisała umowę z City Pavement & Infectious Records pod koniec roku 2004. Ich pierwszy album, „Young For Eternity” który ukazał się 4 lipca 2005 roku, został wyprodukowany przez frontmana „Lightning Seeds” Iana Broudie, a ich debiutancki singiel „Oh Yeah” dotarł do 25. miejsca listy UK Music Chart w tygodniu jego wydania w dniu 21 marca 2005 roku.

Wystąpili także w siódmym odcinku trzeciego sezonu wyświetlania popularnego amerykańskiego serialu „The OC” grając „Rock & Roll Queen” i „Oh Yeah” w serialowym fikcyjnym nocnym klubie „The Bait Shop”. Również w tym odcinku wykorzystano piosenkę „I Want To Hear What You Have Got To Say”.

Niektóre z ich nagrań, jak „She Sun” czy „Rock & Roll Queen” wykorzystano w telewizyjnych reklamach kosmetyków Rimmel, w których zagrała brytyjska supermodelka Kate Moss.

Ostatnio zespół przełożył występy na czas nieokreślony z powodu kłopotów Billy’ego ze strunami głosowymi.